(December 2009 - May 2010)
υπό (πιθανή..) αναθεώρηση
http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/per_21.htm
ΑΧΙΛΛΕΥΣ-ΣΚΑΜΑΝΔΡΟΣ
Το παράπονο του Σκαμάνδρου
http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/BIBLIO_21_139_283.htm#233
Theme and Finale of D. Symphony n.1
All music: Copyright Dionysios P. Kekelas
All Rights Reserved - International Copyright Secured
Auguste Couder (1789-1873)Water, or the Fight
of Achilles against Scamander and Simoeis, 1819
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Achilles_Xanthos_Simoeis_
Couder_decoration_Louvre_INV3379.jpg
ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ
DIONYSIOS P. KEKELAS
Program/Tool of
recording, processing, performance:
Guitar Pro 5/6
Symphony n. 1. Fa minore, 2009 - 2010
Το Β μέρος, η πάλη Αχιλλέως-Σκαμάνδρου, δεν ακολουθεί απόλυτα το κείμενο του Ομήρου,
αν δεχθούμε ότι η μουσική μου είναι δυνατόν να εκφράσει εικόνες του Μέγιστου Ποιητή.
Πώς να γίνει αυτό άλλωστε όταν τα βάζεις με τα νερά εξαγριωμένου Ποταμού-Θεού !
Έτσι το αισθάνθηκα όμως, μια και θεωρώ την ραψωδία Φ της ΙΛΙΑΔΟΣ
ένα από τα πλέον παραστατικά μέρη.
Στο τέλος βέβαια κι ο Σκάμανδρος κυλάει ήρεμα και βαριά τα κόκκινα νερά του. . .
The second part, the fight Achilles-Skamandros, does not entirely follow the text of Homer,
if we accept that my music can express images of the Greatest Poet.
How can one do this, indeed, when struggling with the furious waters of the River-God!
So I felt, however, since I think that the Φ of ΙΛΙΑΣ is one of the most vividly described parts.
At the end, of course, Skamandros is flowing calmly and heavily his red waters. . .
...........................................
δεινὸν δ᾽ ἀμφ᾽ Ἀχιλῆα κυκώμενον ἵστατο κῦμα, 240
ὤθει δ᾽ ἐν σάκεϊ πίπτων ῥόος· οὐδὲ πόδεσσιν
εἶχε στηρίξασθαι· ὃ δὲ πτελέην ἕλε χερσὶν
εὐφυέα μεγάλην· ἣ δ᾽ ἐκ ῥιζῶν ἐριποῦσα
κρημνὸν ἅπαντα διῶσεν, ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα
ὄζοισιν πυκινοῖσι, γεφύρωσεν δέ μιν αὐτὸν 245
εἴσω πᾶσ᾽ ἐριποῦσ᾽· ὃ δ᾽ ἄρ᾽ ἐκ δίνης ἀνορούσας
ἤϊξεν πεδίοιο ποσὶ κραιπνοῖσι πέτεσθαι
............................................
ὁσσάκι δ᾽ ὁρμήσειε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς 265
στῆναι ἐναντίβιον καὶ γνώμεναι εἴ μιν ἅπαντες
ἀθάνατοι φοβέουσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι,
τοσσάκι μιν μέγα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο
πλάζ᾽ ὤμους καθύπερθεν· ...............................
ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΟΛΥΛΑΣ
Φρικτό σηκώθη φουσκωτό το κύμα ολόγυρά του
κι εκτύπα την ασπίδα του. Που να σταθούν δεν είχαν
τα πόδια του. Κι επιάσθηκεν από φτελιά μεγάλην.
Τ’ωραίο δένδρο σύρριζα κάτω βροντά και σέρνει
την όχθην όλην κι έπιασε με τα πυκνά κλαδιά του
τ’ ωραίο ρεύμα κι έγινε γεφύρι στο ποτάμι.
Και από τον φόβον ο Αχιλλεύς πετάχθη από το κύμα
κι εχύθηκε ακράτητος να φύγει στην πεδιάδα.
Δ.Π.Κ.. (με “σύγχρονες” αρχαίες λέξεις),
κι όσο ορμούσε ο θείος Αχιλλεύς στα δυνατά πόδια
να στηθεί στη βία απέναντι
και να γνωρίζει μήπως και πάντες οι αθάνατοι
τον φοβερίζουν, αυτοί που τον ευρύ ουρανό κατέχουν ,
τόσο το μέγα κύμα του θεόπεφτου ποταμού
τον πλάκωνε στους ώμους κατ' επάνω...
3000 χρόνια οι ίδιες καθημερινές Λέξεις !!!
